Weet je wat ik zag ….. (over oordelen)

Ik zag onlangs iets afschuwelijks.

(Brrr, ik krijg er gewoon kippenvel van als ik er nog aan denk.)

Ik reed op fiets naar mijn afspraak, en zag ik links van mij twee mannen. Ze stonden bij een dode (?) vogel (een meeuw vermoed ik). Ik zag de ene man zijn voet optillen, en boven op de kop van de vogel stampen, afschuwelijk. Gelukkig heb ik de details niet gezien, maar door het zo op te schrijven word ik al weer helemaal misselijk.

Ik dacht: “Hoe haalt iemand het in zijn hoofd, om zo op een kop van een vogel te stampen, vreselijk.” (NB: Dit is dus (ver)oordelen.) Verder denkend: Wat beweegt iemand, om zoiets te doen. Dat haal je toch niet in je hoofd. Wie heeft daar nou lol aan. Ik had vroeger een vriendinnetje, die er van hield om huisjesslakken kapot te stampen. Ook zoiets afschuwelijks. Zonder reden een dier (ook als is het ‘maar’ een slak) kapot slaan. Ik begrijp zoiets niet.

Maar toen ik verder reed, zag ik in gedachten wat ik eigenlijk allemaal gezien had. Eigenlijk niet veel. Was die vogel wel dood? Zijn vleugel was in elk geval gehavend, het zat niet meer zoals het behoord te zitten zeg maar. Ik zag een auto wegrijden. Hij reed niet gewoon rechtuit over de weg die naast het fietspad ligt, maar hij kwam (op de een of andere manier) van rechts (vanuit een uitrit of i.d.?) Had die auto misschien die vogel aangereden? Misschien was die vogel helemaal nog niet dood. Misschien leefde die nog wel (een beetje). Misschien heeft die man wel een – in mijn ogen – heldendaad verricht. Misschien verloste hij die vogel wel uit zijn lijden.

Toen realiseerde ik me, hoe snel je een oordeel klaar kunt hebben. Ik weet helemaal niet wat er precies gebeurde, ik zag maar een gedeelte van ‘het verhaal’. En ik dacht gelijk al iets. Als hij inderdaad die vogel uit zijn lijden heeft verlost, dan vind ik dat dus een heldendaad. Ik zou het beslist niet kunnen. Gelukkig, zijn er mensen, die dat dan wel kunnen. (Misschien hebben die vroeger wel huisjesslakken dood gestampt, wie zal het zeggen.) Gelukkig hoef (en mag) ik niet oordelen over anderen. Ik ken nooit het ‘hele verhaal’. Wie ben ik, om te zeggen dat een ander iets goed of fout doet. Ik ben alleen verantwoordelijk voor mijzelf. Ieder moet zijn eigen verantwoording oppakken, en doen, wat goed is naar zijn eigen geweten. Die klus is al lastig genoeg.

Herken je dit? Laat eventueel je reactie achter hier onder.