Perfectionisme; wie is er niet mee besmet
Diep in ons hart willen we allemaal dat het leven perfect is. Wie zit er nou te wachten op fouten, gebreken, missers, onvolmaaktheden? Niemand toch? Oké, als het goed is leren we er mee om gaan. We zullen wel moeten, want niemand en niets is tenslotte perfect. Heb je de perfecte partner gevonden, blijkt, dat die ook zijn (haar) mindere kanten heeft. Denk je het perfecte huis gevonden te hebben, zitten ook daar nadelen aan. Denk je alles perfect geregeld te hebben, heb je toch nog iets over het hoofd gezien. Pffff.
Mee leren leven
Maar – als het goed is – kunnen we daarmee (leren) leven. We accepteren die imperfectie. Diep in ons hart echter zouden we willen, dat alles perfect was. Wat een heerlijk leven zou dat zijn.
Waarom willen we dat
Ik denk, dat dat komt, doordat alles van oorsprong perfect bedoeld is. Eigenlijk is het de bedoeling, dat het leven perfect is. Er is alleen een ‘kink in de kabel’ gekomen. Dat is, hoe ik denk, dat het komt. Dat heeft natuurlijk te maken met het feit dat ik christen ben en geloof wat er in de Bijbel staat. Als jij dat niet gelooft, zul je er waarschijnlijk anders over denken. En dat ‘mag’ natuurlijk ?.
Ik geloof dus ook, dat het uiteindelijk weer goed komt, zoals het van oorsprong bedoeld is (als je dat gelooft). Maar nu ……?
In de tussentijd
In de tussentijd zullen we het er toch mee moeten doen, met die imperfectie. Het is niet anders. We weten allemaal dat niets en niemand perfect is. Hoe fijn is het, dat je dat kunt accepteren; van jezelf en van de ander. We zijn allemaal (daar ga ik van uit) mensen die goede bedoelingen hebben. Maar we laten allemaal steken vallen. Soms, doordat je jezelf belangrijker vindt dan die ander; soms, omdat je gewoon niet ziet hoe het beter kan; soms, omdat je niet bij machte bent om het anders te doen. We zijn tenslotte allemaal mensen met onze grenzen en ‘gebreken’. Als we dat aanvaarden, dan scheelt dat al een heel stuk. (Lees in dit verband ook mijn blog over ‘faalangst en oordeel’.)
Niet perfect
Dat je wilt, dat iets (of jij) perfect is (bent), is op zich dus helemaal niet vreemd. Alleen: het werkt niet zo. We zijn niet perfect. Erken je beperkingen en je fouten, en leef ‘vrij’; vrij van oordeel. Dat wens ik jou en iedereen toe.
PS
En nu – in deze corona crisis – zie je, dat ook het ‘grote leven’ niet perfect is. We mogen dan als maatschappij veel weten, en veel goed geregeld hebben, maar we hebben uiteindelijk niet alles in de hand. Er zijn ‘dingen’ groter dan wij. Wij zijn gewoon niet almachtig, al lijkt het er misschien soms wel op, en al denken we dat misschien wel. DAT IS NIET ZO. Bovendien denk ik, dat dat ‘perfectieprobleem’ iets van deze welvarende wereld is. Wij (de meesten van ons) zijn gewend aan een globaal goede gezondheid (behalve als je wordt geconfronteerd met ernstige ziektes waar wij ook niet altijd ‘de baas over zijn’), stabiliteit (huisje, boompje, beestje), welvaart (als je geen werk heb, heb je een groot probleem), welzijn (we ‘horen’ allemaal gelukkig te zijn in deze maatschappij).
Andere situaties
Maar er zijn ook andere situaties denkbaar. Mensen die moeten vluchten voor oorlog en wanbeleid. Mensen die in landen leven waar geen gezondheidszorg is, en waar niet altijd te eten is. Mensen die worden getiranniseerd en waar ze niet vrij zijn om hun mening te uiten. Wij zijn hier in dit land gigantisch verwend (wat hier doorslaat in het ongezouten je mening te geven, met verwensingen erbij). Als het leven hier niet perfect is, dan heb je een probleem.
Niets gewend
Ik vind, dat we ons zouden moeten schamen; we zijn niets gewend. We moeten leren te roeien met de riemen die we hebben, en andere mogelijkheden zoeken. En gelukkig zie je dat ook heel veel gebeuren in deze tijd. Daar word ik dan weer ontzettend blij van 🙂 . Het leven is niet perfect, en het hoeft niet perfect. Niet perfect is ook oké. Laten we wat dankbaarder zijn voor de dingen die wel goed zijn en goed gaan. Die zijn er genoeg. Richt je op de goede dingen, en wees er voor elkaar, dan word je pas echt gelukkig.
Nogmaals
Ik wens jou toe, dat je kunt leven met imperfectie. Dat je van jezelf kunt houden, ook als je ‘ontdekt’ dat je niet perfect bent. Dat je van het leven kunt houden, ook al is dat niet perfect. Dat je zonder oordeel naar jezelf en naar de ander kunt kijken, zodat je ‘in vrijheid’ jezelf kunt zijn.
Vraagje: zie jij groei bij jezelf? Kun je nu al beter tegen imperfectie dan eerder? Je hoeft niet perfect tegen imperfectie te kunnen, maar groei is wel fijn 😉 .
Geef een reactie