Ik ben van slag

Ik vind het irritant om te moeten zeggen, maar ik ben van slag.

Van slag door hoe de wereld momenteel in elkaar zit, of beter gezegd, van slag doordat het zo pijnlijk duidelijk wordt hoe de wereld in elkaar zit. Het houdt me té veel bezig om mijn geest ruimte te geven om een blog te schrijven.  En dat irriteert me eigenlijk best. Het heeft namelijk geen zin om er de hele tijd over na te denken. Ik kan er niets aan veranderen, dus ik moet het loslaten.

Loslaten

Dat is wel ‘een dingetje’. Je kunt weten dat je los moet laten, maar … hoe doe je dat? Vaak gaat het goed hoor, dus in die zin maak ik me geen zorgen. Maar soms lukt het gewoon niet zo goed. Afleiding zoeken is een goede remedie. Maar als er dan eens weinig afleiding is, dan kan het lastig worden. Zoals vandaag. Maar: Geen zorgen voor de dag van morgen. Elke dag heeft genoeg aan zijn eigen kwaad (uit Matt. 6: 34). Morgen is er weer een nieuwe dag.

Iets doen

Je wilt ook zo graag iets doen, niet alles passief bij je langs laten glijden. Dat voelt ook niet goed. Dus houdt het je toch weer bezig. Je blijft nadenken over wat wijs is, en verstandig. Hoe je je moet opstellen, hoe je met de hele situatie moet omgaan, wat je er van moet denken, wat je nog kunt geloven en wat niet.  En wat de toekomst brengen zal.

De toekomst

Daar maak ik me toch wel ontzettende zorgen om: de toekomst. Maar ook die toekomst heb ik niet in de hand. Het is dus de kunst om je eigen verantwoording te nemen waar die ligt. En wat daarbuiten ligt, is niet van mij. Dat maakt ook, dat je dus geen controle hebt op de situatie. En dat is lastig, voor de meesten. We willen graag controle hebben over de situatie. Dat is duidelijk, en dat is veilig. Maar die controle is er al lang niet meer. Niet bij de burgers zelf tenminste.

Het ergste

Wat ik het ergste vind is, dat mensen tegenover elkaar (kunnen) komen te staan. Gelukkig is dat niet overal en bij iedereen zo, maar je hoort soms hele schrijnende dingen. Vreselijk vind ik dat. Waarom kunnen we niet accepteren dat we verschillend zijn, en verschillend denken. Laat ieder in zijn waarde. Iedereen moet naar eigen geweten en goeddunken zijn beslissingen nemen. (En mijn grootste bezwaar tegen het huidige beleid is, dat dàt zelfs van de overheid niet meer mag. Je wordt gedwongen dingen te doen die je misschien niet wilt. En dan heb ik het niet over een veiligheidsgordel of zo. Schrijnend.)

Over en weer

En dat elkaar niet accepteren gaat over en weer. Mensen die de overheid niet geloven worden al snel complotdenkers of wappies genoemd, en mensen die de overheid volgen worden (domme) schapen genoemd. Waarom?

Sommige zogenaamde complotdenkers of wappies hebben intussen al gelijk gekregen met hun uitspraken. Zó complotterig was het dus blijkbaar niet. En de zogenaamde schapen hebben misschien wel heel goed nagedacht en zijn tot de conclusie gekomen dat de overheid gelijk heeft. Hoezo schapen?

Respect

Ik blijf oproepen tot respect voor elkaar. En – eerlijk is eerlijk – dat respect is bij de overheid ook ver te zoeken. Als je niet meer zelf mag beslissen over je eigen lichaam….. dat gaat wel héél ver. Als je van je huisarts medicijnen krijgt voorgeschreven waar jij niet achter staat, dan neem je ze ook niet, toch? Het zou toch heel raar zijn als je gedwongen werd om medicatie te nemen waar jij niet achter staat. Maar dat is wel wat er nu gebeurt. En dat houdt me bezig 🙁 . Ik word daar onbeschrijflijk verdrietig van. En dat maakt dus, dat ik momenteel niet in staat ben een blog te schrijven.