Kersttijd, tijd van vrede

De kersttijd is de tijd waarin we het over vrede en liefde hebben.
Oei, die tijd is bijna voorbij; de kerstdagen liggen alweer achter ons. Hoe zal het nu verder gaan met die vredesgedachte dan?

Oordeel

Ik vind het opvallend, dat je zoveel veroordeling hoort, vooral als je op social media kijkt. Maar ook in het dagelijkse leven kom je het tegen: mensen die klaar staan met hun oordeel over de ander. Oordeel over grote dingen, maar ook over kleine dingen. Over als die ander een andere mening heeft dan jij. En oordeel geeft geen vrede, maar zet mensen juist aan de kant. Het zet mensen tegenover elkaar.

Ik zag laatst een programma over hoe makkelijk en ‘streng’ mensen anderen veroordelen. Heb je iets fout gedaan? Dan tel je gelijk niet meer mee. Er werden voorbeelden genoemd zoals Ali B. Hij is de fout in gegaan (zegt men), en direct volgen er represailles. Of als voorbeeld Michael Jackson: er werden geen platen meer van hem gedraaid, want hij was fout.

Weet jij hoe het zit?

Aan de ene kant begrijp ik het wel; gevoelsmatig wil je er dan misschien niets meer mee te maken hebben. Maar aan de andere kant? Weet jij precies hoe het zit? Ben jij er bij geweest? Ben jij een rechter? En: is zijn muziek dan ineens slecht? Mag je daar dan niet meer naar luisteren? Je merkt trouwens dat het met de tijd ook weer verandert. Alles slijt door de tijd. En dat is dan toch ook best gek?

Er werd in dat programma ook een voorbeeld genoemd van ik geloof Wagner (componist). Dat is iemand waar wij (de meesten van ons) niet zoveel over weten, maar die blijkt ook hele verkeerde dingen gedaan te hebben. En zeg nou zelf: is er iemand die perfect is? Hebben we niet allemaal verkeerde dingen gedaan? Oké, er zit verschil in ‘ernst’, maar aan de andere kant: Het gaat om het hart. Stel dat iemand er heel veel spijt van heeft, wie ben jij dan om die persoon alsnog te veroordelen?

Het hart

Ik moet denken aan de moordenaars aan het kruis bij Jezus. De één lachte hem uit, maar de ander – die in feite net zo slecht was – had spijt, en kreeg vergeving.
Ook denk ik aan dat er in de Bijbel gesproken wordt over dat je in je hart overspelig kunt zijn. Dat betekent dus, dat je niets fout doet (in de praktijk), maar dat je er in je gedachten wel mee bezig bent. Dat is dus net zo fout. Het gaat niet alleen om wat je aan de buitenkant ziet, maar ook om wat er zich aan de binnenkant afspeelt. En die binnenkant kunnen wij niet zien (zeker niet als we de persoon in kwestie niet eens persoonlijk kennen). Hoe durven wij dan te oordelen over die mens?

Daden of dader

Verkeerde daden mag je veroordelen, dat moet zelfs! Maar dat betekent niet dat we de dader moeten veroordelen, afwijzen, aan de kant zetten.

Op zoek naar vrede

Wat zou de wereld er anders uit zien als we allemaal vergevingsgezinde (maar ook rechtvaardige, oprechte) mensen zouden zijn. Op zoek naar de vrede. Niet klaar staand met oordeel en afwijzing, maar met oprechte liefde, terechtwijzing en vergeving. Dan pas kan er echte vrede komen. Vrede is liefde voor de ander, zoals Jezus ons heeft geleerd en voorgedaan. Als we toch dát voorbeeld eens zouden volgen, dan zou er ruimte komen voor echte vrede, en niet alleen in de kersttijd.

Ik wens jou die vrede toe, die begint in je eigen hart. Vergeving geven, vergeving aanvaarden; want dat zijn we allemaal nodig.