Herken je dit?

Heb jij dat wel eens meegemaakt? Dat je niet gezien of gehoord werd? Dat je bijvoorbeeld iets zei, waar niemand op reageerde? Of je had je best gedaan voor iets, maar het werd niet opgemerkt?

Een voorbeeld uit m’n eigen omgeving: Iemand had iets ‘fout’  gedaan (het pakte niet goed uit) en de ander praatte er als het ware overheen door te zeggen dat het wel goed was. Dat lijkt misschien aardig, maar dat is in feite een ontkenning van wat diegene ‘fout’ gedaan had. Dat is in de eerste plaats niet eerlijk, en bovendien ‘ontken’ je diegene. De ander had beter kunnen zeggen: jammer dat het ‘fout’ gegaan is, maar het is niet anders. Ik kan er wel mee leven. Dan was de persoon en wat hij gedaan had gezien.

Zo’n ervaring kwetst je tot diep in je ziel. Het is een bijzonder pijnlijke ervaring, en zal zeker z’n sporen nalaten (als je het niet verwerk).

Een ander voorbeeld

Stel een ander zegt iets, wat jou zichtbaar kwetst, en jij zegt dan dat het ‘niets is’. (Je ontkent dat je gekwetst bent.) Die ander ziet duidelijk dat het je kwetst, maar hij kan daar geen sorry voor zeggen, want jij ontkent het (waarschijnlijk uit goede bedoelingen). Hoe voelt dat denk je.

Of een ander beschuldigt je van iets wat je niet gedaan hebt, en zegt er gelijk achteraan dat het niet erg is. Dat lijkt misschien aardig, maar dat is het totaal niet. Je wordt in feite nog steeds beschuldigd van iets dat niet waar is. Er wordt niet naar je geluisterd. Je wordt niet gezien. Wat jij zegt is niet belangrijk.

Interview

Lees verder