… en vergeving

Ik hoorde vanmorgen een haan kraaien en moest denken aan het verhaal van Petrus. Ik weet niet of je het kent: Jezus had zijn vrienden voorzegd dat ze hem zouden verlaten als het moeilijk werd. Dat ís nogal wat. Petrus – die vaak ‘haantje de voorste’ was (leuke woordspeling 😉 ) – ging daar direct tegen in. Hoe kwam hij er bij. Hij zou hem nooit in de steek laten. Dan zegt Jezus: ‘voordat de haan kraait zul je mij drie keer verloochend hebben.’ Verloochenen is een vorm van in de steek laten; zeggen dat je iemand niet kent. Dat is ontzettend pijnlijk. Dan voel je je echt alleen. En inderdaad … de situatie doet zich voor dat Petrus gevraagd wordt of hij Jezus kent. En hij zegt overtuigend ‘nee’, tot drie keer toe. Dan hoort hij een haan kraaien. Vreselijk, wat zal hij een spijt gehad hebben. (En dat had hij ook kun je lezen.) Ik denk dat je wel door de grond wilt zakken in zo’n situatie.

Herken je dit?

Ik denk dat we allemaal wel eens iets dergelijks hebben meegemaakt. Je kent vast dat gevoel wel “Kon ik nu maar verdwijnen van de aardbodem. Vreselijk, wat heb ik gedaan. Kon ik het maar over doen.” Helaas kunnen we gedane dingen niet ongedaan maken. En toch is er een middel om het als het ware ‘op te lossen’. Misschien heb je ook wel eens meegemaakt dat de ander dan zegt ‘Maakt niet uit, het is gebeurd. Ik ben niet boos.” Dan nóg kan het moeilijk zijn om dat te accepteren, maar hoe fijn is het als iemand het jou kan vergeven. Dan staat er niets meer tussen jullie in en kun je weer ‘vrij van schuld’ doorgaan.

Belangrijk

Het lijkt misschien niks, maar vergeven is zó ontzettend belangrijk. Zowel voor degene die vergeven wordt (je bent dan weer ‘vrij’, de last is weggehaald), alsook voor degene die vergeeft. Als je namelijk wrok voelt jegens iemand, dan belemmert je dat ook om vrij te zijn. Ook degene die ‘moet vergeven’ draagt dus een last met zich mee. Gevoelens van wrok en boosheid maken je niet gelukkiger. Ook daarom is het belangrijk om te vergeven. Dat weten we natuurlijk al uit de Bijbel, maar het is ook wetenschappelijk onderzocht. Lees   (of beluister)  dit artikel maar eens.

Een betere wereld

Vergeving doet de schuldige goed, maar ook het slachtoffer. Vergeving maakt de wereld beter. Hoe meer mensen dit toepassen, hoe beter het wordt. Je draagt op die manier dus ook bij een een betere wereld. (Verbeter de wereld, begin bij jezelf.) Als we allemaal onszelf daarop zouden toeleggen … wat een invloed zou dat hebben. Niet alleen dus voor dat moment (dat je je opgelucht voelt), maar ook voor het vervolg. Als je je beter voelt zul je ook weer beter op anderen kunnen reageren. En vergeven worden doet vergeven. Als je zelf ervaart hoe bevrijdend het kan zijn om vergeven te worden zul je ook makkelijker iemand anders kunnen vergeven (als je aan je eigen situatie terugdenkt). Je draagt zo dus je steentje bij aan een betere wereld.

Vergeving vragen

Vergeven is dus belangrijk, maar ook het om vergeving vragen. Ik denk dat vergeving vragen nog moeilijker is dan vergeving schenken.  Je vernedert jezelf dan eigenlijk. Je erkent dat je het fout hebt gedaan. En dat is heel moeilijk, want iedereen wil graag goed zijn. Durf het aan! Durf naar jezelf te kijken en je fouten te erkennen. Dan zal blijken (als die ander er open voor staat) dat vergeving alles ‘op kan lossen’. Het is soms verbazend eenvoudig als je eenmaal de stap gezet hebt om je fouten te erkennen. Je kunt er als een berg tegenop zien, en als het ‘eruit is’, dan lijkt er soms helemaal niets meer aan de hand te zijn. Waarom zou je het dan eigenlijk niet doen?

Vergeef jezelf

Ook al zullen de gevolgen niet verdwijnen (littekens blijven vaak), de dieper liggende pijn van schuld en schaamte (en van wrok en boosheid) verdwijnt wel, en daarmee is de rest gemakkelijker te dragen. En als het zo is, dat de ander jou niet kan vergeven, vergeef dan in elk geval jezelf (en als je gelovig bent: Ga ermee naar God en weet dat je vergeven bent). Je bent uiteindelijk niet afhankelijk van de ander.

Vind jij het lastig om schuld te bekennen? Wat houdt je tegen?