Respect voor jezelf

Ziek zijn

Herken je dit?

Je bent ziek. Na een paar dagen voel je je nog steeds niet fit, maar je denkt: ‘Het moet nu toch wel over zijn. Ze zeggen, dat deze griep een paar dagen duurt’.

Of: je wordt opnieuw ziek. Maar ….  je vindt, dat dat niet ‘kan’, want je bent net ziek geweest. Wat zal je baas daar wel van zeggen?!

Raar toch?!

Dat we gaan berekenen of en hoe lang we ziek mogen zijn. Waarom luisteren we niet gewoon naar ons lichaam. Je verneemt het vanzelf als je je weer beter voelt.

Een ander voorbeeld

Ik moet ook denken aan  een periode in mijn eigen leven. Ik liep eens bij een hulpverleenster omdat ik zo verschrikkelijk moe was. Zij zei tegen mij: ‘Je bent hard op weg naar een burn-out’. Ze adviseerde mij om ‘helemaal niets meer te doen’, gewoon ‘afwachten’ tot ik weer zin kreeg om dingen te doen. (Ik ‘moest’ namelijk van alles van mijzelf, ik was ook niet anders gewend.) ‘Doodeng’ vond ik dit advies. Stel je voor dat ik ‘in zou zakken’, dan zat ik alleen nog maar op de bank, en dan werd ik lui. Ik zou nooit meer iets doen.

Geluisterd

Ik heb toch geluisterd, en heb zoveel mogelijk niets gedaan. Wat vond ik dat moeilijk. En ook dan ga je weer rekenen. ‘Ik doe nu al 2 maanden niks, het wordt nu toch wel tijd om weer iets te doen’. Maar ik voelde het niet, ik dacht het alleen. Het kostte heel wat strijd (en tijd) om ècht tot rust te komen. Maar …. het is goed gekomen. Uiteindelijk ben ik weer iets gaan doen. Niet, omdat het ’tijd was’, maar omdat ik het zelf wou. Pas als je echt los kunt laten kan er weer vooruitgang komen.

De omgeving

Het wordt je soms ook niet gemakkelijker gemaakt door de omgeving. Een vaak gehoord probleem is er bij voorbeeld als er iemand uit je naaste omgeving overleden is. Het is normaal, dat je daarom rouwt. Maar er zijn mensen, die jou wel even zullen laten weten hoe lang dat mag. ‘Het is nu al een jaar geleden, je bent er nu toch wel overheen?’

Vreselijk! Jij bent de enige die zelf ‘bepaalt’ (voelt) of je er overheen bent of niet. En wat is ‘er over heen zijn’. Soms kun je na jaren opeens nog weer geraakt worden. En dat mag!

Conclusie

Conclusie van mijn verhaal: Blijf bij jezelf. Voel wat je voelt. Heb respect voor je eigen lichaam en je eigen gevoelens, en luister er naar. Dat kan een ander niet voor je doen, dat kun je allen zelf. doe dat dus ook, en ga niet berekenen of iets ‘mag’.

Herken jij jezelf in dit verhaal? Vind jij het lastig om naar jezelf te luisteren? Laat het mij weten in een reactie hieronder. Dat vind ik fijn, en het zal zeker tot steun zijn voor anderen die dit lezen. Het is altijd prettig om te weten, dat je niet de enige bent.