AI

Allereerst: wat is AI. Dat is de afkorting van Artificiële (kunstmatige) Intelligentie. ‘AI’ wordt al best lang toegepast, we zijn daar echter vaak niet zo van doordrongen. Als je denkt aan zoekmachines bijvoorbeeld, of aan reclame die je ziet als je op internet zit; die zijn aangepast aan wat jij wilt weten en wat jij interessant vindt. (Daarvoor hebben ‘ze’ dus data verzameld waarop ‘ze’ hun keuzes wat jij te zien krijgt baseren.) Soms handig (als je iets zoekt), maar ook vaak heel irritant, En zolang het bij informatie geven blijft is het nog niet zo’n ramp. Hoewel: je hoort ook regelmatig het woord ‘fuik’ als je het over informatieverstrekking hebt. Je krijgt dan met name informatie die ‘bij je past’, waar jij in geïnteresseerd bent.  Dat is dus in feite heel eenzijdig (als je zelf niet actief op zoek gaat naar andere info). En dat geldt natuurlijk voor ‘elke richting’. Iedereen zit dus in feite in een fuik; ieder in z’n eigen. Zo worden mensen ook nog eens van elkaar ‘gescheiden’.

Wat heeft AI nodig

AI heeft data nodig. Zonder data geen AI. En daar zit een groot gevaar in. Er worden beslissingen genomen op grond van beschikbare data. Ik hoorde in een TED-talk de opmerking dat we moeten oppassen dat we onze eigen fouten niet in de AI stoppen. Dat vind ik een hele goede opmerking. AI is in feite een kopie van de mens, maar dan zonder gevoel en menselijkheid. Ai (of ‘AI’ 😉 ), wat kan daar veel ellende van komen. En wie ‘is goed genoeg’ om de data te bepalen voor AI?! Geen mens is volmaakt en denkt volmaakt. Hoe vaak hebben we al niet meegemaakt dat mensen ergens op terug moeten komen. Dat voorspelt grote gevolgen. AI kent geen spijt, heeft geen geweten. Alles wat er in zit is er door mens ingestopt. Wil jij je daar aan overgeven? Ik niet.

Menselijk

Ik houd van een menselijke wereld, waarin er ruimte is voor ‘hartsherkenning’, ‘zielscontact’, menselijke warmte. Niet van gezichtsherkenning, vingerafdrukken, ‘footprints’, beslissingen gebaseerd op statistische gegevens en AI. We willen met elkaar toch niet China achterna gaan?

Waar blijft de (mede)menselijkheid. En denken wij zo goed te zijn dat wij de wereld wel even kunnen regelen? Wij zijn God niet! Denken wij precies – aan de hand van objectieve gegevens – te weten wie waarvoor in aanmerking komt? (Denk aan de toeslagen affaire.) Hoe vaak zijn wetenschappelijke beweringen al niet ’teruggeroepen’: ‘het zit toch iets anders dan weer dachten’. Als we het allemaal zo goed wisten hadden we een betere wereld. We hebben met elkaar allang bewezen dat wij mensen er niks van bakken. En dan leggen we ons lot in de handen van enkele mensen? En zelfs van AI? Ik vraag me werkelijk af waar dit heen gaat. Hopelijk gaat de (mede)menselijkheid zegevieren.

Prioriteiten

Ik hoop en bid dat we niet de fout zullen maken om ons leven in de handen van ‘een robot’ te leggen. Laten we terugkeren naar ‘het kleine’, menselijk contact (i.p.v. een antwoordapparaat), plaatselijke ‘bemoeienissen’ (i.p.v. overheidssteun), ons echt met elkaar verbinden (i.p.v. via social media), kleine gemeenschappen (i.p.v. grote organisaties waar niemand elkaar kent). Ik weet het, ik maak zelf ook gebruik van digitale middelen, maar ik hoop wel op m’n hoede te blijven dat het niet leidend wordt. Er gaat niets boven ‘echt’ contact (en dat kan ook best middels online middelen, maar dat moet niet het enige en/of belangrijkste zijn). Vooruitgang is prima, maar je moet wel de grenzen weten, en de juiste prioriteiten stellen.

Een gezicht herkennen is iets anders dan een hart herkennen. Daar moet je mens voor zijn.

Heb jij nog iets toe te voegen? Ik hoor het graag. Ook hoor ik graag hoe jij er tegenaan kijkt. Laten we ons verbinden 😉 . (Dat kan hieronder in een reactie.)