De wereld gaat te snel

Ik ben van mening, dat de wereld veel te snel gaat. Wat bedoel ik daarmee? We vliegen vaak van het een naar het ander, er is weinig rust en stilte om ons heen. Elke minuut moet worden opgevuld; er is (we gunnen ons) geen tot weinig tijd om te reflecteren, na te denken, te voelen, te bidden. Natuurlijk verschilt dat per persoon; sommige mensen zijn heel goed in tijd nemen voor zichzelf, na te denken over de dingen die ze hebben meegemaakt; maar ik denk, dat velen van ons dit veel te weinig doen. Gewoon zitten, niks doen, voelen hoe je je voelt, nadenken over wat er gebeurd is (groot of klein). Ik denk, dat heel veel dingen in feite niet verwerkt worden omdat we er geen tijd voor nemen. Wanneer heb je het nou met een ander over wat je meegemaakt hebt, wat je bezighoudt, waar je last van hebt, wat je dromen zijn. Ja, als het ‘extreme’ dingen zijn, maar als het alleen voor jouzelf ‘extreem’ voelt, dan heb je het er vaak niet over, Terwijl het zó goed is om je bewust te zijn van wat je allemaal meemaakt, hoe je gehandeld hebt, hoe je je voelt.

Dat geldt ook voor mij

En dan praat ik ook tegen mezelf. Ik weet van mezelf dat ik het ontzettend moeilijk vind om daar bewust tijd voor te nemen. De uren, dagen, weken, maanden, jaren vliegen voorbij. Dan kan ik ineens zo’n gevoel hebben van ‘huh, zijn we híer al?’ Hoe goed zou het zijn om dagelijks een (of enkele) moment(en) van rust te nemen. Soms lukt dat, maar lang niet altijd. De dagen worden soms ingevuld door de omgeving, door wat er gebeurt. En er zijn veel mensen die op die manier leven. De tijd vliegt voorbij.

De ander

En wat weet ik nou eigenlijk van een ander? En wat weet een ander van mij? Er zijn zóveel dingen onbesproken. Dat is best jammer. We zouden ons best wat meer kunnen verdiepen in elkaar. Zodat we elkaar (en onszelf) wat beter leren kennen; diepere relaties kunnen opbouwen. Maar daar moet je dan wel tijd voor maken, en aandacht voor hebben. En tja, die tijd hebben we – vinden we – vaak niet. Als we daar nou gewoon wat meer tijd voor zouden némen. Tijd maken voor elkaar, elkaar echte aandacht geven, zodat we allen gezien worden. Dat zou toch mooi zijn? Ik wil nieuwsgierig zijn naar andermans leven, zodat ik de ander wat beter leer kennen.

Op zoek

Ik ga beginnen om elke dag tijd te nemen om stil te staan, te bidden, te reflecteren, te voelen wat ik voel, te rusten. Het is de kunst om daar een geschikt moment voor te vinden, zodat je het niet vergeet, en dat het een automatisme wordt. Ik ga daar nog even naar ‘op zoek’.

Ga jij daar ook naar zoeken? Wat zou voor jou een goed moment zijn? Laat hieronder je ideeën en tips achter.