Hoi Hoi,

Dat is lang geleden; eindelijk weer een blog van mij.                        

Hoe komt dat zo?

Ik ben bezig met een training, waar ik allerlei interessante dingen leer, en o.a. ook hoe je beter ‘zichtbaar’ kunt zijn op internet.

Ik heb gemerkt, dat – als ik mijzelf niet verplicht tot structureel bloggen – dit er toch snel bij in schiet. Het verdwijnt uit mijn hoofd, en dat vind ik toch wel jammer. Het verslapt dus toch.

Daar wil ik iets aan doen. Dus heb ik besloten om toch weer 2-wekelijks te gaan bloggen. Om de week zal er op vrijdag weer een blog van mij on line komen. En wie weet, wordt het in de toekomst wel iedere vrijdag.

Omdat ik in maart mijn diploma voor kindercoach heb behaald, leek het mij een logisch gevolg, dat ik me meer ga focussen op kindercoaching; want dat heb ik nu tenslotte geleerd. Maar …. vroeg ik mij af, is dat dan wel interessant voor degene die geen kinderen (meer) thuis heeft. En toen dacht ik: ZEKER WEL! Wij ontmoeten in onze wereld allemaal op de een of andere manier kinderen. Je hebt misschien kleinkinderen, of er wonen kinderen in je straat; je ontmoet kinderen in de winkel….  Is het niet geweldig, dat ieder – elk op zijn eigen plek en op zijn eigen manier – een bijdrage kan leveren aan het welzijn van kinderen?! Want (bij voorbeeld): als kinderen een bal in je tuin schoppen, hoe reageer je dan. Of: als ze ‘belletje trekken’, wat doe je dan. Of: als ze een ‘grote mond hebben’, hoe ga je daar mee om. En: wat is eigenlijk ‘een grote mond’ 😉 . Ik denk dus, dat het belangrijk is hoe je zelf in het leven staat, en op die manier ben ook jij een voorbeeld voor de kinderen van deze/jouw wereld.

Ik zal dus – verwacht ik – ook regelmatig schrijven over kinderen, op wat voor manier dan ook. Ik hoop, dat jij je voordeel er mee kunt doen, en dat je een voorbeeld mag zijn voor de kinderen om je heen.

Maar ook, dat je jezelf meer bewust wordt van hoe je in het leven staat. We zijn tenslotte ook allemaal kind geweest. Wat voor kinderen geldt, geldt ook voor ons als opgegroeide kinderen. En we kunnen zó veel leren van kinderen. Ze zijn vaak een spiegel voor ons.

Ik hoop, dat je mijn blogs (weer) met plezier zult lezen, en dat je af en toe je stem zult laten horen, zodat ik weet, dat ik contact heb aan de andere kant van ‘de lijn’ 😉