Een oplossing: niet altijd nodig

Leestijd: 3 minuten

We willen alles graag oplossen

Ik ben chatcoach voor jongeren. En wat mij elke keer eigenlijk weer verbaast is, dat je niet voor de oplossing hoeft te zorgen. Meestal ís er zelfs helemaal geen oplossing, en soms kan de oplossing zelfs negatief voelen. En dan toch zijn de jongeren dankbaar. Dankbaar, omdat je naar ze geluisterd hebt, meegedacht hebt, erkenning gegeven hebt, ze ‘gezien’ en ‘gehoord’ hebt (haha, kan allebei niet op de chat, maar toch 😉 )

Waar gaat het om

 

Het gaat er niet altijd om, dat problemen opgelost worden. Dat is natuurlijk wel fijn, maar niet het belangrijkste. Het belangrijkste is, dat je er met je probleem mag zijn, zoals je bent. Dat je niet alleen bent, maar weet, dat er mensen zijn die van je houden. Dat je weet, dat iemand geïnteresseerd is in jou, en met je ‘meeleeft’.

Niet alleen op de chat

En dat geldt natuurlijk ook voor het ‘gewone’ leven. Je kunt problemen niet altijd oplossen; of misschien niet direct, en komt de oplossing later. En ook al los je het niet (direct) op, het is belangrijker voor de ander om te weten, dat hij niet alleen is, dan dat het opgelost wordt. Ik merk (elke keer weer), dat ik dat persoonlijk best wel lastig vind. Ik wil zo graag ‘echt’ helpen (oplossen dus), en dat is zó jammer. Dat kan je er van weerhouden om naast iemand te staan. Dan ben je teveel bezig met ‘de oplossing’. Ik moet ook denken aan ernstig zieke mensen, die niet meer ‘geholpen’ kunnen worden. Die ervaren vaak (naar wat je hoort) dat er weinig vrienden overblijven. Soms worden mensen gemeden, puur omdat men niet weet wat men zeggen moet. Het niet ‘echt’ kunnen helpen vinden we vaak heel lastig. En toch: het is o zo belangrijk om er gewoon ’te zijn’.

Voorbeeld

Laatst ondervond ik dat zelf ook weer in mijn eigen situatie. Ik zat met een probleem dat me niet losliet. Mijn man had dat in de gaten, en vroeg me waar ik behoefte aan had. Dat deed mij zo ontzettend goed, dat ik gelijk al geen last meer had van de negatieve gevoelens die dat probleem met zich mee bracht. Het probleem was er nog steeds, maar het feit dat ik daarin erkend en gehoord werd was al voldoende om me een ander gevoel te geven. Het is goed om het tot je door te laten dringen dat het zo ‘werkt’. Zo kun je dus ‘zomaar’ een helper zijn, zonder dat je het eigenlijk in de gaten hebt.

‘Terecht wijzen’

Een eigenlijk nog lastiger manier van helpen is, als je iemand ‘moet’ zeggen, dat hij ‘verkeerd bezig is’. Dan loop je ook nog de kans, dat je afgewezen wordt. Dat is echt lastig. En toch is het belangrijk om te doen, als je om die andere geeft. Dan is hij of zij misschien geholpen met ‘advies’ wat niet zo leuk is om te horen, maar wel heel belangrijk. Zulk advies kan helpend zijn.

Om wie gaat het

Als we eerlijk zijn, dan gaat dat ‘echte’ helpen – door een ander zijn probleem ‘op te lossen’, of in elk geval daar aan bij te dragen – eigenlijk om onszelf. Het geeft onszelf een goed gevoel, en dan gaat het eigenlijk dus om onszelf, en niet meer om de ander.

Gericht op de ander

Als we echt gericht zijn op die ander, dan kan het ten koste gaan van onszelf. Dan voelen we onszelf misschien te kort schieten (omdat we te weinig zouden doen), of we worden niet aardig gevonden, of zelfs afgewezen. Maar dat moet niet uitmaken. Want om wie gaat het uiteindelijk? Gaat het om onszelf, of gaat het om de ander?

‘Echt’ helpen is: er zijn voor die ander

Ik wil er zelf steeds van doordrongen zijn, dat het er om gaat om die ander echt te ‘helpen’, ook al is dat alleen maar een vorm van ‘er zijn’. Dan pas ben je echt van betekenis. Doe je ‘met me mee’? Op die manier hebben we positieve invloed op de ander (waar ik in mijn vorige blog over sprak).

Wil je het hieronder laten weten als je het met me eens bent? Dat vind ik fijn 🙂