Laat ik je uit de droom helpen. Niets wat jij doet is uniek. Alles wat je denkt, zegt en doet is
ooit al door anderen gedaan; niets bijzonders. Maar… Wat jou bijzonder maakt is de combinatie van al deze dingen. Zoals letters of muzieknoten op zich niet bijzonder zijn, maar wel unieke boeken of muziekstukken kunnen vormen. Er zijn ontelbare mogelijkheden met dezelfde ‘ingrediënten’. Er zijn zóveel combinaties mogelijk, dat dát je juist uniek maakt. Er is niemand zoals jij.
In eerste instantie lijkt dit misschien een rare vraag. Je zult misschien zeggen: Ik weet heus wel of ik psychisch gezond ben. Mij mankeert niets. Ik ben toch zeker niet gek? (Of misschien denk je juist dat je psychisch ongezond bent, dat kan natuurlijk ook.) Als je naar lichamelijke gezondheid kijkt merk je misschien, dat het best lastig is om te bepalen of je gezond bent. Op het moment dat ik dit schrijf moet ik nog naar de kaakschirurg in verband met een ontsteking. Dat is niet gezond zou je kunnen zeggen. Maar … ik voel mij niet ongezond. Ik ben niet ziek. Ben ik dan (helemaal) gezond? Op psychisch vlak, als je aan iemand denkt met ADHD bijvoorbeeld, zou je je af kunnen vragen: is die persoon psychisch ongezond? Als iemand meer dan gemiddeld impulsief en actief is, ben je dan ziek? Ik denk (hoop) niet dat er veel zijn die dat zullen vinden. En als je last hebt van angsten, ben je dan ziek? Iedereen is toch wel eens bang (zoals ik voor de kaakchirurg). Ben je dan psychisch ziek? Waar ligt de grens bij ziek en gezond? Is er wel een duidelijke grens?
In mijn opleiding SPH Jeugdzorgwerker leer ik zeer nuttige dingen. Ik wil hiervan graag iets met je delen. Ik denk dat het goed zou zijn als iedereen deze dingen zou leren.
Zoals bijvoorbeeld dat je de centrale waarden van een sociale professional in het oog moet houden. Welke waarden zijn dit dan?
Toen ik dat las vroeg ik mezelf af: zijn dat geen waarden die iedereen hoog in het vaandel zou moeten hebben? Je leert dit als sociale professional, maar… zou niet iedereen dit moeten leren?
Je zou denken dat iedereen dat ‘automatisch’ leert, van huis uit. Tenminste, dat is wat ik vaak heb gedacht, maar… dat is zeker niet het geval. Je ziet het om je heen. Hoe respectloos gaan mensen soms met anderen om. Als je anders denkt dan een ander word je door sommigen al uitgescholden en voor gek verklaard. Hoezo respect? Blijkbaar gelden deze waarden dus niet voor iedereen.
Deze waarden zijn de basis voor een respectvolle evenwichtige samenleving. Ik zou wensen dat er al op 
de basisschool geleerd zou worden hoe je respectvol met anderen omgaat (en eerlijk gezegd valt het nog niet eens mee om uit te leggen wat respect precies is. Lees hier meer over in mijn blog over respect), en dat er geleerd zou worden wat gelijkwaardigheid is een betekent, en wat zelfbeschikking betekent en inhoudt. En dat is nog maar de basis. Er zijn zoveel meer thema’s die je als sociale professional leert, en wat geen overbodige luxe zou zijn als iedereen dat zou leren. Ik noem hier een paar belangrijke thema’s: Lees verder
Ik hoorde vanmorgen een haan kraaien en moest denken aan het verhaal van Petrus. Ik weet niet of je het kent: Jezus had zijn vrienden voorzegd dat ze hem zouden verlaten als het moeilijk werd. Dat ís nogal wat. Petrus – die vaak ‘haantje de voorste’ was (leuke woordspeling 😉 ) – ging daar direct tegen in. Hoe kwam hij er bij. Hij zou hem nooit in de steek laten. Dan zegt Jezus: ‘voordat de haan kraait zul je mij drie keer 
verloochend hebben.’ Verloochenen is een vorm van in de steek laten; zeggen dat je iemand niet kent. Dat is ontzettend pijnlijk. Dan voel je je echt alleen. En inderdaad … de situatie doet zich voor dat Petrus gevraagd wordt of hij Jezus kent. En hij zegt overtuigend ‘nee’, tot drie keer toe. Dan hoort hij een haan kraaien. Vreselijk, wat zal hij een spijt gehad hebben. (En dat had hij ook kun je lezen.) Ik denk dat je wel door de grond wilt zakken in zo’n situatie.
Ik heb het de vorige keer (op mijn andere site, van de kindercoaching) gehad over de ander willen helpen. Deze keer wil ik het hebben over ‘de andere kant’: hulp vragen. Ik denk dat de meesten het makkelijker vinden om hulp te geven dan om hulp te vragen. Dat heeft naar mijn idee ook weer te maken met het feit dat je je tekort vindt schieten, niet als deskundig gezien wordt, als je hulp vraagt (zie ook vorige blog).
Een hele tijd geleden schreef ik dat ik van plan was om regelmatig over een quote te schrijven. Nou, die regelmaat wordt dan waarschijnlijk één keer per half jaar of zo 😉 , want ik heb het volgens mij nog niet weer gedaan.
Ik heb wel veel met quotes, en ik wil er nu dan toch weer een (of eigenlijk een paar) bespreken. Ik heb gekozen voor een aantal quotes (van mezelf en van anderen) die inhoudelijk met elkaar te maken hebben. De kern is ‘Zijn wie je bent‘. (Dat is ook de ‘onderzin’ in mijn logo van de volwassencoaching.)
Het is zó belangrijk om te zijn wie je bent. Om ‘gewoon’ jezelf te durven zijn; te denken en te doen waar jij achter staat. En soms kan dat raar zijn voor een ander. Maar ‘who cares’. Het gaat er in het leven toch niet om om de ander te ‘behagen’?
De ‘fabeltjesfuik’: dit woord werd door Arjen Lubach in de wereld gezet in zijn programma ‘Zondag met Lubach‘. Hij legde uit dat mensen die er radicale ideeën op na houden, zoals complotdenkers, door de algoritmes van de social media in een fuik terecht komen, waardoor ze steeds meer bevestigd worden in hun denken.
Ik vond dit een ‘openbaring’, goed dat er op gewezen werd. Totdat….
Ik wil iets kwijt naar aanleiding van de discussies die er de laatste tijd zijn over de vrijheid van meningsuiting. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de onthoofding van een leraar in Frankrijk, maar ook aan de verkiezing in Amerika, en – wat nu ook weer actueel is – de Zwarte Pieten discussie. Of kijk naar wat er allemaal gezegd wordt over het mondkapjesbeleid, of de komende vaccinatie tegen het coronavirus. Meningen zijn verdeeld.
Ik wil het niet inhoudelijk hebben over deze onderwerpen, maar waar het mij om gaat is het volgende. Het valt mij op, dat het ontzettend moeilijk blijkt te zijn, om zonder ‘oorlog’ voor je mening uit te kunnen komen. De scheldpartijen op Facebook over je mening betreffende Zwarte Piet, of de mondkapjes, of het vaccineren: Het is vaak niet mals. En iemand vermoorden omdat je je gekrenkt voelt, het gebeurt gewoon. Opruiend gedrag omdat je het niet eens bent met de verkiezingsuitslag, het lijkt allemaal normaal. Of – wat ik onlangs hoorde op TV -dat je het er gewoon mee eens moet zijn (in dit geval met het dragen van mondkapjes), en niet zo moeilijk moet doen, dan heb je ook geen probleem. Alsof dat de oplossing is: je eigen mening aan de kant schuiven, zodat je geen problemen krijgt. Dat is toch juist geen vrijheid van meningsuiting? Dan mogen we niet meer uniek zijn dus, en moeten we denken zoals iedereen denkt. Heel gevaarlijk.
De aanleiding voor dit blog is mijn eigen onzekere tijd waarin ik momenteel verkeer (dat heeft te maken met onze huisvesting). Ik merk, dat dat een hoop met me doet. Maar sowieso is het momenteel een onzekere tijd, voor iedereen. Telkens in afwachting van hoe het gaat met de coronabesmettingen. In afwachting van wat de minister ‘nu weer zeggen gaat’. Worden de regels nog meer aangescherpt, of kan het weer iets losser? (Het gaat momenteel weer de goede kant op gelukkig.) Hoe zal het verloop straks zijn? Wat voor effecten zal het hebben uiteindelijk? Gaan we een andere manier van leven tegemoet? Kan het zich nog weer herstellen? Allemaal onzekerheden. En dat vinden we niet fijn (zeker niet, als het negatief is). De meeste mensen houden graag de controle, en willen weten ‘waar ze aan toe zijn’.
Hier ben ik van overtuigd. Eenzaamheid kan een mens letterlijk ziek maken. Je kunt er lichamelijke klachten van krijgen (zoals van elk psychisch probleem). Lichaam en geest zij met elkaar verbonden; staan niet op zichzelf.
Nu ben ik zelf nogal introvert, en ik kan best heel goed op mezelf zijn. Ik zoek niet snel de contacten op, omdat ik er gewoon niet extreem veel behoefte aan heb. Maar ik merk zeker wel, dat je niet zonder kunt. Soms voel ik heel sterk de behoefte om even contact te maken. Even gedachten uitspreken, gedachten wisselen met een ander. Even weten, dat je niet alleen op de wereld bent.
Nu heb ik gelukkig een lieve man, en geweldige kinderen en kleinkinderen, lieve vrienden en familie die ik zou kunnen bellen (hoewel ik dat niet snel doe 😉 ), maar stel, dat je dat niet hebt. Waar haal je dan je contacten vandaan? Ik denk vooral uit de dagelijkse dingen zoals een praatje met de buren, contacten in de winkel, bezoek aan clubs en verenigingen. Hoe erg is het dus, dat veel van deze spontane en geplande contacten opeens (dreigen te) verdwijnen. Niet meer onbezorgd winkelen (vooral niet meer dan nodig is), niet meer gezellig naar je club of vereniging om bij te kletsen lekker met elkaar bezig te zijn, niet meer gezellig met elkaar een dagje weg, of even bijkletsen in een restaurantje. De lol is er af.
Klik op de afbeelding om je in te kunnen schrijven
(En krijg als bonus een voorproefje van het boek (in wording): 'het Balansboek' - boek van de tegenstellingen) © 2024 Coaching Ik ben ik
Hoi bezoeker,
Mag ik er even tussendoor?
Heb je mijn E-boek ’30 bemoedigende quotes’
en de A4-poster met ‘belangrijke waarden voor een goede relatie’ al gezien?
Je kunt ze gratis downloaden. Ga naar deze pagina om ze aan te vragen.
Powered by WishList Member - Membership Software
