Een goede luisteraar

Hoe irritant kan het zijn als de ander niet luistert. Ik vind het tenminste heel irritant als ik iets vertel, en die ander kijkt intussen de andere kant op.

Luisteren, echt luisteren, is nog niet zo gemakkelijk.

We kunnen in het meeste geval nog wel horen wat er gezegd wordt, maar of we dan ook echt luisteren?

Je hebt het vast wel eens meegemaakt

Je vertelt iets over wat je ervaren hebt bij voorbeeld, en die ander reageert direct met een opmerking in de trant van ‘o ja, dat heb ik ook eens gehad’, en hij/zij neemt gelijk het gesprek over. Heb je dan het gevoel, dat er naar je geluisterd is? Of je hebt iets vervelends meegemaakt, en je wilt het even kwijt; even delen met een ander. Je zegt, wat je is overkomen, en de ander zegt gelijk hoe je het beter had kunnen aanpakken. Is dat wat je wou? Voel je je daar beter door?

Wat je graag wilt is, dat de ander jou begrijpt. Dat de ander jouw gevoel bevestigt. Soms is het niet eens nodig dat er iets gezegd wordt, en is een arm  om je heen genoeg. Of hoeft de ander alleen maar begrijpend te knikken. Dán voel je je gehoord. en is er echt geluisterd.

De valkuil is groot

Toch is de valkuil groot om ’te veel’ te zeggen.

We zitten vaak met onze eigen gedachten in ons hoofd terwijl die ander vertelt. Het roept misschien herinneringen op. Je denkt aan een situatie die jij zelf eens hebt meegemaakt, en dwaalt af. Of we zijn al bezig een oplossing te bedenken. Je probeert te bedenken hoe je er het beste mee om kunt gaan. Het is heel herkenbaar en heel menselijk.

Hoe kun je dat voorkomen?

Ik ga er van uit, dat jij het ook belangrijk vindt om een goede luisteraar te zijn. Als je zelf graag wilt, dat er naar je geluisterd wordt, dan wil je zelf toch ook graag goed luisteren?

Ik geef je 3 tips. Misschien lukt het, om die in je achterhoofd te houden als je naar een ander wilt luisteren.

1. Zet je eigen gedachten en gevoelens op zij, en richt je helemaal op de ander. Dat kan best lastig zijn, maar je kunt het leren. Ga echt met je aandacht naar de ander. Luister naar de woorden die hij/zij spreekt, en merk op hoe hij /zij spreekt. Is het een feitelijke boodschap, of zit er een bepaald gevoel achter.
2. ‘Geef terug’ wat je gehoord hebt. Herhaal dus – in je eigen woorden – wat je gehoord hebt. Zo kun je checken, of de boodschap die ‘verzonden’ is, ook daadwerkelijk is wat jij gehoord hebt. En heb je een bepaald gevoel herkend, benoem dit dan. Als die ander bij voorbeeld zegt: “Dit is nou al de derde keer dat de buurvrouw haar auto voor mijn oprit zet”, dan kun jij teruggeven “Je bent boos hè, dat de buurvrouw nu al weer haar auto voor jouw oprit zet”. Op die manier check je of het klopt wat jij begrepen hebt, en voelt die ander zich gehoord.
3. En: oordeel niet. Luister alleen. Geef niet (ongevraagd) je mening. Als die ander niet om jouw mening vraagt, hoef je die ook niet te geven. Als die ander niet om een oplossing vraagt, hoef je ook geen oplossing te geven. Laat het bij die ander.

En – als bonus: Wees niet bang voor stiltes. We zijn vaak zo snel geneigd elke stilte op te vullen. Wees er niet bang voor, en laat het er zijn. In de stilte kan van alles gebeuren. Ontneem een ander (en jezelf) die kans niet.

Ik hoop, dat je hier iets mee kunt. En ik ben benieuwd, of je dit ook gaat proberen toe te passen. Is dit herkenbaar voor jou? Vind jij dit belangrijk? Ik hoor het graag hieronder.